let me take you down, 'cause im going to...the philippines

first time ito na may nag-tag sa akin. at ang may pakana ay si pareng madbong kaya hindi ito pwedeng tanggihan. tungkol ito sa kung ilan na sa parte ng pilipinas ang narating mo na. as expected, mababang grade ang nakuha ko. marami pa nga naman kasi akong hindi nalilibot sa ating beloved philippines. hehehe. kung si tabachoinkchoink ko sana ang tatanungin ko nito, naku, mamumutiktik itong mapa ng pilipinas.

at ipapasa ko ang tag na to sa aking mga gurlaloo na mga kaibigan na sila insan jeck, insan gasdude, lethalverses at chroneicon.

* * *

Show me how much of the Philippines have you travelled &add your link here…1) Mind bubbles, 2) May, 3) VANITY KIT 4) SOMETHING PURPLE,5.) A DETOUR, 6) Big Eyed Gal, 7) The Chronic Shopper,8) Free IT and Blogger’s EBook, 9) Ness 10) Mica11) Bernadeth 12. Bernisaac 13. Expressions and Thoughts14. Our Family Story 15. Mumsified 16. J-B-L-O-G-G-E-D17. Dakilang Islander 18. Si Lyzius Sa Dubai 19. Madbong (NZ) 20. RJ




How much of the Philippines have you visited? Find out at Lakbayan!

run run ardyey run run!

kahapon, bumaba ako ng doha at sumalang na naman sa isang set of medical examination. kinuhanan na naman ako ng dugo sa regal (opposite of siko, korni) at x-ray. first time ko rin kuhanan ng kaunting dugo sa aking right middle finger. ang sakit pala nun, napa-pitlag ako ng kaunti at napa-aray. para kang natibo ng bubog at nahiwa. dugo dugo dugo. minsan, kung ano talaga ang mga pinaka-ayaw mo eh yun ang laging nangyayari. ganun naman talaga dito sa middle east, lahat ng nagtatrabaho kailangang dumaan ulit sa medical kahit tapos na magpasuri sa kanilang pinanggalingang bansa.

natapos ako ng alas-dose, gutum na gutum na ako. muntik na kong mawalan ng gana dahil sa puro mga itik at taga-bangladesh ang mga nakahubad na nakapila sa x-ray. pero matindi pa rin talaga ang appetite ko kaya gusto ko pa rin magtanghalian. nagpahatid ako sa driver sa filipino souq, isa itong shopping center na halos puro pinoy commodities ang makikita at mabibili. kumain ako sa kamayan restaurant. hindi ito katulad ng kamayan sa pilipinas. para lang itong ordinaryong canteen na halos 15 customers lang ang kakasya. ang kinain ko ay bopis na nagkakahalaga ng 20 riyals or 226 pesos (1 qatari riyal = 11.3 pesos). mahal pero okey lang naman, dahil bukod sa masarap eh pang-dalawahan na ang dami ng serving.

* * *

bago makagamit ng gym sa aming kampo, kailangang magparegister ka muna sa clinic at kukunan ka ng blood pressure para malaman kung fit ka nga na magexercise. okay naman ang kinalabasan and everything is normal. kailangan ko na kasing magexercise, feeling ko losyang na ko. mababa na rin ang aking self-confidence. malalambot na ang aking mga maskels, ang dodo ko ay malalaki at malalambot na, parang dodo ng cow.

.

and im a little bit overweight. 5’9” or 5’10” ang aking height, ang weight ko naman ay 175lbs (kapag gutom). at ayon sa aking body mass index, kabilang na ako sa mga class-a obese. or halos nasa border line ng normal at overweight. at para sa isang 25 year old (virgin), hindi ito maganda. dapat habang bata pa ay maging fit na ako, dahil habang tumatanda ay mahihirapan na ako tiyak. pinaghahandaan ko rin kasi ang up and coming basketball tournament, although hindi pa dumarating ang mga basketball rings, kailangan i-buildup ko na ang aking stamina ngayon pa lang. sa laki kasi ng tyan ko eh para akong may extrang bola na nakasabit sa katawan ko kapag tumatakbo sa court. kailangang makabalik sa same old form as soon as possible.

at syempre, paguwi ko ng pilipinas ay magiging daddy na ko. kailangang pag nakita ako ni tabachoinkchoink eh daddylicious pa rin ako at maglalaway pa rin sya sa akin. hek hek hek.

green green grass of holmes

nung isang araw, habang may ginagawa ako sa banyo (naggugupit ng buhok, taas at baba), naririnig ko ang palabas sa tv sa kwarto. jessica soho reports ata iyon sa gma pinoytv ang palabas. ang episode kasi ay tungkol sa isang ostrich farm na patok ngayon sa may opol, misamis oriental. pwede daw kasi itong sagot sa food crisis dahil bukod sa mura lang ang pagpapakain nito, pupuwede itong mangitlog hanggang 100 piraso sa isang taon. at malaki syempre ang karne nito at maibebenta ng php400 hanggang php600 kada kilo. natawa lang ako nang interviewhin ang isang nakatikim na ng karne ng ostrich, na parang ganito ang sinabi:

babae: malinamnam siya, para kang kumakain ng karne pero ibon.

karne? ibon? kain? nagbunga na yata ang pagkahilig ko sa pagtingin at panunuod ng mga hubong larawan at pelikula nung bata pa ko (at ngayon pa rin), natawa kasi ako sa sinabi ng babae. ibig sabihin, iba ang naisip ko nung narinig ko yun. tsk tsk. kailangan ko na yatang kumunsulta kay margie holmes.

Labis na naiinip, nayayamot sa bawat saglit

kagabi, tinamaan ako ng kaagad ng matinding homesick. nagtatae kasi ako. naka-walong balik ata ako sa kubeta para umebak ng walang katapusang tubig. para akong babae na umuupo sa kubeta para umihi. para akong umuutot ng pagkahaba haba pero tubig ang lumalabas. parang lahat ng lamang tubig ng tiyan ko ay bumuhos. lagi ko ngang tinitignan, baka mamaya dugo na pala ang umaagos. tapos parang wala pa akong panlasa. hinang hina ako at feeling ko eh gumaan ako ng 30 lbs. at dahil nga puro tubig ang inebak ko, natakot akong matulog. kapag dehydrated ka kasi, doon ang tendency ng bangungot. parang gusto kong umuwi ng pilipinas kagabi, parang gusto ko nasa tabi na lang ako ni tabachoinkchoink kahit wala na akong trabaho at pera. pero alam kong hindi pupwede.

nung nasa pinas ako, sinasabi ko sa sarili ko, maiksi lang ang 6 na buwan at makakauwi rin ako kaagad. pero nung nandito na ako sa qatar, lalo sa ganitong pagkakataong nagkakasakit, nasasabi ko na lang sa sarili ko, 'tanginang 173 days na yan'. miss na miss ko nang tabachoinkchoink ko.

gustu ko nang umuwi beybeh

di na ako sanay ng wala ka

mahirap ang mag-isa

at sa gabi'y hinahanap hanap kita aaaaah

* * *

umalis na ko sa al-ameen at nakalipat na ako sa totoong accomodation namin sa ras laffan industrial city. 15 minutes bus ride lang ito papunta sa construction site. saka ko na lang ipost dito ang pictures, dahil hindi ko alam baka bawal at may makakita, yari ako. hehehe. to put it into words, rectangular ang room na mayroong bathroom sa loob. provided naman ang cable tv (walang tfc, kapuso lang ang meron). walang kitchen dahil bawal magluto, fire hazard daw. kwarto at cr lang talaga. at syempre aircon (dahil mamamatay ka sigurado kapag wala). buti pa nga dito, wantusawa ang aircon. sa bahay namin sa valenzuela, 30 minutes lang dapat. Hehehe.

sa pagkain naman, merong mess hall na para sa mga pinoy ang kampo. kaya di gaano problema ang pagkain dahil pinoy ang cook. available din ang leafy salads and fruits, juices at ice cream. kumpleto din ang facilities tulad ng internet café, gym, basketball, volleyball at tennis courts, billiard hall, soccer field at swimming pool. lahat ng mga ito ay provided para maibsan kahit papano ang lungkot ng mga expat at meron silang pagkakaabalahan. ganito naman karamihan ang mga living village sa site, kung wala ang mga ito, naku, nakakabuang.

it won't be long yeah! yeah! yeah!

pagkadating ko dito sa qatar mula sa airport, may sumundo sa aking indiano at inihatid ako sa aking accomodation. ito ay sa al-ameen. hindi ko alam kung kaanu-ano nila 'al-solis', 'al-vinteng', 'al-david' o 'al-vinpatrimonio' itong si al-ameen pero wala na kong pakialam dun.

heniweighs, maluwag, malinis, at kumpleto sa gamit naman ang 2 bedrooms na flat. may queen sized bed, cable tv, washing machine, refrigerator, microwave at utilities. may provided pa na mga grocery items na gagamitin ko sa loob ng kulang 1 week na nasa loob ng room: cereals, coffee, milk, sugar, creamer, tea, drinking water, soup, tissue papers, shower gel at shampoo. oha, saan ka pa, ngayon lang ako napamper ng ganito na pati groceries eh nasa kwarto mo na. parang vip.

meron lang akong hindi ko magets nung una sa restroom kung para saan iyon dahil ngayon lang ako nakakita ng ganito. nasa tabi ito ng kubeta, pero naalala ko yung mga kwento kwento na ang mga arabo o mga indiano ay mahihilig maghugas ng paa sa mga lababo sa mga public restroom, kaya naisip ko ito siguro yung ginagamit nila sa paa nila. sosyal. may sarili pang bathtub.

pero naisip ko rin na pwede rin pala itong gamitin panghugas ng bayag at puday. uupo ka lang facing the wall at bubuksan ang gripo, at presto! heaven ang pakiramdam. pero baka hindi mo rin kayanin umupo kung maiisip mo na mga paa ng mga arabo o indiano ang naliligo diyan.

the lion sleeps tonight

alas-siyete ng gabi
kakatapos lang maghapunan
busog na busog
hindi pwede matulog

alas-siyete ng gabi
maghapon nakakulong sa kwarto
ang utak at katawan ay nasa alas-dose
putangina. sabog. jet lag.

matalino man ang matsing, jinggoy pa rin

9 hour non-stop flight to doha via qatar airways. ito ang pinakamatagal kong byahe sa eroplano. pero ayos lang naman kasi maganda naman ang entertainment service sa loob (wala nga lang live show. tsk). bawat seat kasi may sari-sariling monitor at pwede ka pang mamili ng gusto mong gawin. arabic, asian or internatinal na movies, music, tv show, documentaries, news. wide variety of choices. nakasakay na rin ako sa plane na ganito ang feature, pero 3-hour flight lang kaya di ko gaano naenjoy lahat.

una kong pinanood ang jumper, pero naburyo lang din ako kaagad kaya hindi ko na pinagaksayahan pa ng panahon.

lipat ako sa i am legend. same story. inantok lang ako lalo pero dahil wala ako sa mood matulog, lipat ako ulit.

ewan ko ba, sukang suka ako sa pagmumukha ni jinggoy estrada pero pinindot ko pa rin ang katas ng saudi. oo alam ko, napakajologs ko at wala akong taste. pero aaminin ko, naaliw ako. hehehe. hindi ko namalayan nageenjoy na pala ako sa panonood. and heres why.

20 years nag-ofw sa middle east ang tatay ko. binata palang sya, dun na sya tumatambay. in short, lumaki din ako na walang tatay. although umuuwi naman sya taun-taon, meron pa ring mga adjustments na ginagawa kapag umuuwi sya. saka parang may bigla na lang na stranger na lilitaw sa bahay nyo. ang hirap nun, nagtrabaho ka nang matagal sa malungkot at impyernong lugar, pagkatapos malalayo ang loob ng mga anak mo sayo. pero sa case namin, ilang araw lang, nakakapag-adjust na kaming magkakapatid sa kanya (dahil madami kaming pasalubong).

nang patapos na ang movie, napansin ko na lang parang mamasa-masa na ang mata ko (shiyet, ang jologs ko talaga). tinamaan ako doon sa dialogue nila shaina at jinggoy. asar na asar kasi itong si shaina sa tatay nyang walang manners kaya ikinahihiya nya ito, pero ipinamukha sa kanya ni jinggoy na ang taong ikinahihiya nya ay ang taong 10 years naghirap sa saudi na malayo sa pamilya, halos mabaliw sa kalungkutan para lang kumita ng malaki laki para makasabay silang magkakapatid sa agos ng buhay, makapasok sa exclusive schools, magkaroon ng mga astiging gadgets, magkaron ng mga kaibigan na alto sociodad (tama ba?) etc etc.

parang tabak na dalawa ang talim, nakakarelate ako. naranasan ko kasi ang maging anak ng isang ofw, at ngayon, ako naman.

let's do it the right way

ngayong buntis si misis, dapat lalo pang damihan ang kanyang intake ng mga prutas para maging malusog ang mga babies. sakto namang nareceive ko ang email na ito tungkol sa tamang pagkain ng prutas. dapat nasa tamang paraan ang pagkain para ma-maximize ang mga benefits nito:

Tamang pagkain ng prutas
by: Judith Pulido Health bits

NASANAY na kapag bumili ng prutas ay hihiwain at kakainin ito matapos ang isang masaganang umagahan, tang-halian o hapunan.

Ayon sa mga pag-aaral, napatunayan na hindi lamang ganito kasimple ang pakinabang na hatid ng prutas kung alam lang natin kung PAANO at KAILAN dapat kainin ang mga ito.

TAMANG PAGKAIN

Paano nga ba ang tamang pagkain ng prutas? Narito ang mga bagay na dapat tandaan:

* HINDI DAPAT KAININ ANG PRUTAS PAGKATAPOS KUMAIN!

* DAPAT KAININ ANG PRUTAS KAPAG WALANG LAMAN ANG TIYAN.

Kapag kinain ang prutas nang walang laman ang tiyan, ide-DETOXIFY nito ang sistema ng ating katawan at magsu-supply ng dagdag na enerhiya para sa nabawas na timbang at iba pang aktibidad na ginawa ng katawan.

* * *

very busy na ako these past few days, magiimpake na rin ako para kapag may nakalimutan pa akong dalhin, may oras pa para mabili ito. kaya hindi rin ako makapag-bloghop, di ko mabisita ang mga paborito kong blog sa aking blogroll, kaya hindi ko na rin alam ang mga latest chismax ngayon. sa mga susunod na araw, bibisita ako sa inyo.

this is the greatest news i ever heard

april pa lang nang mag-file kami ng marriage liscense, at narelease ito after 10 working days. pagkatapos ay nagpa-schedule na kami ng kasal kay mayor win gatchalian ng valenzuela, at nangyari nga nung huwebes, May 8. pero bago ang mga ito, meron munang mas naunang mga pangyayari na sobra sobra naming ikinatuwa.

noong May 1, labor day, dahil sa di maipaliwanag na laging pagkakahilo ng aking tabachoinkchoink, sinubukan namin na magpregnancy test. bumili ako ng kit sa mercury drug (php145 doon, pero sa mga suking tindahan ay php38 lang pala). and voila! ang aking tabachoinkchoink ay nagdadalang tao na pala, its positive, ang sabi ng kit! nung una, shock si misis. ako naman, sobrang tuwa. hindi maialis ang ngiti sa aking mga labi.

oo xerex, i have an announcement to make. i will be a father soon! tot to roroooot!

May 7, miyerkules, nagpunta kami sa chinese general hospital para kumonsulta sa kanyang ob-gyne. pagkatapos magbigay ng kanyang urine sample si misis, pinahiga sya ng doktora juliet para sa pap smear. nagkakapa kapa si doktora, ang comment lang nya ay siguro daw, nasa 11 weeks na ang baby dahil enlarged na raw ang kanyang uterus. itkenatbi! dahil galing ako ng singapore at 6 weeks pa lang ako na nasa pilipinas. at 100% sure ako na hindi ako nasalisihan. so para daw malaman ang exact age ng sinapupunan, magpa-ultrasound daw kami sa third foor.

pagkatapos magbayad ng php1,130 para sa ultrasound, salang agad si tabachoinkchoink.

after 10minutes, ito ang resulta ng kanyang ultrasound:

eto ang itsura ng result ng ultrasound, itinabi kasi ni doktora ang kopya kaya iginuhit ko na lang.

oo xerex, i still have an announcement, i will be a father soon... of a fraternal TWIN!!

hindi ko alam kung anong klaseng saya ang bumalot sa amin that time. it is the greatest news i heard in my entire life! nakakapanindig pubic balahibo. ganito siguro ang nararamdaman ng bawat magulang na mageexpect ng baby. everyday theres a miracle talaga. isang himala kung paano nabubuo ang isang baby sa loob ng tiyan ng ina in 9 months.

pagkakuha ng results, balik kami kay doktora juliet para ibalita ang napakagandang balita. tuwang tuwa siya pati ang kanyang assistant na si liza. tuwang tuwa sya dahil hindi nya akalain na magbubuntis si tabachoinkchoink ko, at kambal pa!

noong 2002 kasi, ay inoperahan sa ovary si misis, polycystic achuchuchu daw kasi ang kanyang ovary, meaning, maraming cyst at mahihirapan syang magconceive. its such a miracle and its definitely God's gift to us.

6 weeks and 2 days ang isang fertilized egg, at 6 week old naman daw ang isa, meaning, pagkadating ko galing singapore ay nakabuo na agad kami pagkatapos ang umaatikabong aksyon. kaya ang sabi ni doktora juliet, extra care ang kailangan. pwede pa daw kasing mawala ang isa dahil high-risk talaga ang multiple pregnancy. or pwede din mawala pareho kung mahina ang kapit ng babies. at napagalaman ko rin, na karamihan sa mga multiple pregnancies ay premature births. kaya dapat doble ingat.

sa ngayon, pahinga muna si tabachoinkchoink ko. as in wala munang trabaho. bahay lang, bedrest. ako na lang muna ang kakayod sa abroad at sasaktuhin ko, pagbalik ko sa november or december, na nasa piling ako ni tabachoinkchoink sa paglabas ng aming mga anghel galing langit.

kung malakas kayo kay God, please include the babies in your prayers na sana, maging okey ang kanilang magiging development hanggang sa kanilang paglabas, pati syempre ang aking tabachoinkchoink, na sana manatiling malusog sa pagdadala ng aming nestle twins.

i am now entering a new chapter of my life

dear aking tabachoinkchoink,

pagkatapos na ilang failed relationships at pagkabigo sa mga nagdaan, at pagkatapos nating maging magboyfriend-girlfriend sa loob ng tatlong taon at apat na buwan, nagpapasalamat ako ng lubos sa itaas at ikaw na nga ang babaeng ibinigay nya sa akin para makasama sa habang buhay.

mamayang 1:30pm, ika-8 ng Mayo, magpa-pramis ako sa harap ni mayor gatchalian sampu ng ating mga pamilya, na mamahalin at aalagaan kita at ang ating magiging mga anak higit sa aking makakaya. isa lang itong maliit na seremonya, panata na kahit aalis ako ng pilipinas at magkakahiwalay tayo sandali, meron ka nang lalaking bakulaw na hihintayin sa ayaw mo't sa gusto. hehehe.

labs na labs kita. tsup!

pagka't tayo ay parang singaw lamang

nakipaglamay kami ni misis kagabi doon sa anak ng kanyang pinsan. kung nabalitaan nyo kamakailan lang yung aksidente isang lalaking 26y/0 nakamotorsiklo na nahagip at nakaladkad ng bus sa may a. bonifacio, caloocan, iyon yon. 1:00am nang mabangga at mapailalim sya sakay ng kanyang motor ng rumaragasang bus at masagasaan ang kanyang ulo.

nang makita namin ang kanyang labi sa kabaong, ay malayong malayo na ang itsura nito sa picture. pinilit na lang kasing buuin ng punerarya ang ulo nya dahil balat na lang ang natitira sa tindi ng pagkakadurog. ang sabi pa nga, yung kilay nya ay artificial na lang dahil nawala na.

ganyan ang gawain ng karamihan sa mga bus drivers dito sa pilipinas, ang tuluyan nang patayin ang tao kapag ito ay aksidenteng masagasaan. syempre nga naman, kung mabuhay pa ang biktima ay sagot pa ng operator ang danyos at hospital bills ng biktima hanggang ito ay gumaling. kaya obvious din na ito ang orientation ng mga operators sa kanilang drivers. hindi ko naman nilalahat, pero ganito ang karamihan. karaniwan na ang ganitong kaso sa pilipinas. nataon lang na kamaganak ng aking misis ang huling biktima. sa mga driver, hindi ko alam kung pano nyo nasisikmura ang gumawa ng ganito. nakakarimarim kayo. tanginanyo!

kapag napupunta ako ng mga lamay, nakakapagmu-munimuni ako kung gaano karupok ang buhay ng isang tao. sabi nga sa bibliya, tayo ang singaw lamang sa mundong ito na sumusulpot at pagdaka'y napapawi rin. totoo, sa isang iglap, hindi mo alam kung ano ang mangyayari sayo. nandyan ang mga kriminal sa tabi tabi, nandyan ang sari saring sakit, nandyan ang mga aksidente. meron nga, natulog lang hindi na nagising. napakarupok ng buhay ng isang tao kaya napakadami nating dapat ipagpasalamat sa araw araw na tayo ay buhay.

death in a family ang pinakamalaki kong kinatatakutan. hindi ko alam kung paano ko ito matatanggap. panganay ako sa dalawa kong kapatid, graduate na sila at nagtatrabaho na. si mommy at daddy ay malakas pa. everything is perfect so far. pero alam kong darating din pagtagal ang bagay na pinakatatakutan. ayokong isipin pero alam kong mangyayari, sana sobrang tagal pa.

nakikiramay ako sa pamilyang embuido, alam kong napakasakit mawalan ng minamahal sa buhay. panalangin kong maka-recover kayo agad sa pagkawala ng inyong panganay.

and i'm thankful every day, for the gift

i just received a gift from maywanenonli, a wenger swiss army knife. bakit ako ang binilhan nya eh siya itong kaka-birthday lang? at di hamak na malayo pa ang birthday ko, pero nung napadaan kami sa swiss shop sa sm north edsa, ibinili nya ako. sabagay paalis na nga pala ako, baka pa-birthday nya na to sakin kasi baka di ako makauwi sa birthday ko. hehehe. thank you mahal. tsup!

worth it naman ang magkaroon ng ganito lalung lalo kapag emergency. lagi mo lang syang dadalhin at kapag nangailangan ka ay madami kang option na pupwedeng gamitin. sa model na pinili ko, meron itong: blade, toothpick, cork screw, can opener, bottle opener, screwdrivers (flat-head at phillips-head), nail file, scissor at plier.

heavy duty rin naman ito dahil natatandaan ko pa nung bata pa ako, meron nang ganito ang daddy at hanggang ngayon buhay na buhay pa rin. beterano na sa samu't saring pagbubutingting.


eto ang problema.

nahihirapan akong ilabas ang bawat piyesa dahil sibak-sibak ang kuko ko. matagal ko na kasing sakit ang pagku-kutkot ng kuko kaya sobrang iiksi nila. matagal ko na itong sinusubukang alisin pero bumabalik din. (parang pagjajakol, nakaka-adik)

ngayong araw na to, magsisimula ulit akong mag-rehab ng sarili ko para hindi na kutkutin ang kuko ko. gagamit na ko ulit ng nailcutter, pramis.