great things start from weird beginnings

pangarap ko noong bata pa ko ang isang maging jeepney driver. isang tsuper na byaheng malinta hanggang tollgate lang. yun kasi ang lagi namin sinasakyan ng mommy ko kapag nagcocommute kami pauwi sa bahay namin sa valenzuela.

kaya kapag sumasakay kami ng jeep, lagi akong nasa likuran ng driver para ako ang taga-abot ng mga barya. gusto ko rin tinitignan kung paano paikutin ni manong ang manibela at ang kabayo na umuugoy sa unahan ng hood. at kung paano nya bilutin ang mga perang papel at isingit sa mga singit singit ng jeep nya. ang tingin ko kasi sa mga driver ay sobrang mayayaman dahil sa dami ng barya sa kahon nila. 2.50 pesos pa lang yata ang pamasahe noon. at alam naman natin na sa bata, kayamanan na ang barya.

wala namAng course sa college ang para maging propesyunal na tsuper, dahil halos lahat naman ay pupwede. pero dahil kailangan kong makapagbayad ng tuition fee ng apat hanggang limang taon, isa ako sa madaming mga magiging college students na na hindi alam ang kukuning kurso. tipong nasa harap na ko ng registrar para mag-apply ng entrance exam, hindi ko pa rin alam ang isusulat ko application form.

hindi ako pumasa sa UP, UST dahil puro may quota lahat ng mga pinili ko at ininjan ko ang exam schedule ko sa Adamson dahil natapat sa swimming ng class namin ng 4th year high school. kaya takbo ako ng Mapua bago magsimula ang school year dahil baka walang nang tumanggap sakin.



isa lang ang alam ko, civil engineering ang dapat kong kuhanin. iyon kasi ang laging binabanggit ng daddy ko na gustu nya akong maging. so iyon ang isinusulat ko sa application form, kasunod ang second choice kong computer engineering (dahil mahilig naman kako ako maglaro ng computer).

pumasa naman ako sa exam, iyon nga lang, meron pa ring quota ang mga napili kong course at hindi ako umabot. At dahil napogian sa akin ng registrar, pinapili ako ng ibang course na available. industrial, chemical at mechanical engineering.

kasama ko noon ang pinsan ko na 2nd year electrical engineering student sa Adamson, tinanong nya ko kung bakit hindi electrical ang kunin ko. ang sagot ko naman, “pangalan pa nga lang ng course mo, takot na ko eh.” oo xerex, takot ako sa kuryente, kahit ma-ground lang. buti na lang mas matapang magbuntingting ng circuit breaker ang misis ko kaysa sakin. Hehehe.

baktudatapik, tinanong ko ang pinsan ko kung ano ang idea nya sa mga pagpipilian ko para matulungan nya ko kung ano ang kukunin ko.

una, industrial engineering. no idea. ang perception ko, magiging empleyado ako sa mga pabrika. yun lang. oo xerex, hindi ako resourceful magresearch that time. ang mga mayayaman pa lang ang may alam yata ng internet at tamad akong magpunta sa library. ekis.

pangalawa, chemical engineering. madami daw babae dito. isang lalake sa bawat apat ng babae, isa sa mga pangarap ko (hanggang ngayon. Hehehe). at isa pa tong pangalan pa lang eh turn-off na ko. Chemistry kasi ang pinaka-ayokong subject (dahil terror na bading ang teacher) nung highschool, kasunod ng english. ekis pa rin.

lastly, mechanical engineering. hindi ko malaman kung anong klaseng bata ba ako noon, walang kaalam alam sa mundo. natatandaan ko pa rin ang tanong ko sa pinsan ko kung ano ba itong ME na to: “ito ba yung mga gumagawa ng mechanical pencil?”.

iyon na rin ang kinuha ko eventually, dahil ang reason ko eh maganda naman pakinggan ang ‘mekanikal’. mukhang hightech. watdapak!

at pagkatapos ng apat at kalahating taon ng pangongopya at pagiging maparaan, nakagapang ako hanggang maka-graduate. at pagkatapos ay nakapasa din naman ng licensure examination.

sa darating na ika-pito ng hulyo, magiging ika-apat na taon ko na ng pagtatrabaho kalakip ang titulong mechanical engineer. minsan, wala sa hinagap natin kung paano tayo naging tayo sa ngayon. parang series of events na nagtulak sayo kung saan ka man nais papuntahin ng tadhana. sabi ng iba, nasa guhit daw ito ng bayag. gusto ko nga ipakapa sa manghuhula minsan.

being so is not my dream when I was a kid, but i had learned to appreciate it.

parang mcdo, im lovin' it. papparappapa…