australian recession (the tabo scandal)

isang araw sa australia, may isang pinoy na natatae.

pinoy: (pumasok sa kubeta na may dalang bote ng tubig, habang sumisipol sa himig ng tipitipitim tipitim)

co-worker aussie: (pumasok din sa loob ng kubeta kasama ang pinoy na sumisipol sa himig ng tipitipitim tipitim) what the fuck do you think will you do?!

pinoy: i'm gonna take a shit.

co-worker aussie: hell i know. then what's with the bottled water? you can't bring that there!

pinoy: i'm gonna put extra-joss in it and have a drink while shitting, not. of course i'm gonna wash and rinse my ass after shitting.

co-worker aussie: no you can't! you are just gonna wipe it with paper!

pinoy: but that's gonna leave dried shit all over my burniks!

co-worker aussie: i don't friggin care about your burniks! just use a toilet paper to wipe your ass or else i'm gonna tell boss about it and ask to get you fired, just because of using water to clean the poop in your ass!

pinoy: eh di magsumbong ka! basta ako maghuhugas ng pwet. tanginangyan!



for the true story, click here.

mirror mirror hanging on the wall

doon sa pinasukan kong trabaho noon sa makati, meron akong kaopisinang kahawig ko. semi-kalbo rin kasi. parang ako daw ang big brother nya dahil mas matangkad ako sa kanya.

pero isang normal na umaga sa opisina, papunta ako ng pantry para magtimpla ng kape ay nakasalubong ko siya. natawa na lang kami nung magkita kami. ang dami ring nagreact nung makita nila kami. biglang parang gusto kong mag-ala incredible hulk para mapunit ang damit ko. parang gusto kong umuwi at magpalit.

bakit?

tv on sunday

friday ang day off ko dito sa qatar kaya nakakapanibago na regular working day ako nakakapanood ng mga kantahan sa ASAP sa tfc. sa pilipinas kasi, lagi akong naka-kuyakoy at nagpapa-hangin lang ng itlog tuwing linggo ng tanghali habang humahanga sa mga performances nila piolo pascual at sam milby sarah geronimo at maja salvador na parehong malakas ang sex appeal.

nandon din si arnel pineda na lately ko lang nakilala. kung sa panlabas na anyo mo lang titignan, parang tambay lang at walang ibubuga. para lang kasing tuturyok tapos ang buhok pa eh manipis na mahaba. pero hindi naman ako bitter sa mga may mahahabang buhok talaga. malupit pala ang boses nung mama. ang galing bumirit at ang taas ng boses. another reason for the pinoys to be proud of.

nung nakita ko nga siya sa tv, parang pamilyar ang mukha niya. sabi ko na nga ba, kamuka nya si steve nash.

* * *

pasensya na pero kapag nakikita ko si arnel pineda, naaalala ko yung kumanta ng 'i saw mommy kissing santa clause' na kapatid daw ni jose, kung napanood nyo ang eat bulaga nung christmas.

may bago na sana akong syota...

kaso lang may dalawang problema:

1. hindi ko alam kung babae ba siya o lalake.

2. saka mahilig mang-huthot ng load.

remembering four years ago

ngayon ang aming 4th year anniversary ni bachoinkchoink. ibig sabihin, apat na taon na mula noong nagumpisa kaming maglaro ng taguan-reyp (pag hindi mo ko nakita, nasa likod lang ako ng piano ha?).

ang bilis ng panahon. bago pa lang ako sa unang pinasukan kong kumpanya sa makati nang mamataan ko ang maputi, singkit, chubby, 5-footer at kyut na kyut na babaeng pumukaw ng aking pansin. araw araw pakiramdam ko ay para pa rin akong highschool na kinikilig dahil minsan nakakasabay ko siya sa mrt papasok at papauwi, sinusulyap sulyapan sa opisina at nagiisip ng paraan kung papaano mapapansin. siya ang aking excitement kaya ako sinisipag pumasok sa opisina, para lumandi.

naging close lang kami noong maging magkagrupo kami sa gagawin naming presentation para sa christmas party. batas kasi sa kumpanya namin na ang mga baguhan ng taon na yon ay siyang magpeperform ng number sa party. inshort, kami ang magbibigay kasiyahan habang ang mga seniors ay naglalasingan na. demmet. nagbunga naman ang pinaggagawa namin dahil kami ang nakakuha ng 1st prize noon. kaming dalawa kasi ni bachoinkchoink ang front runner ng grupo. nakaka/kiliti remix kasi ang sinayaw namin. nagbihis nino mulach na action star siya, britney spears naman ako. alang-alang sa pogi points.

nagtapat ako sa kanya noong pasko 2004. hinanap ko magisa ang bahay nila sa bulacan sa tulong ng pinadrowing kong mapa na magulo sa kaibigan nya. nagdala ako ng flowers at pizza (na kinulang dahil andami pala nilang nakatira doon). wag daw muna akong umasa dahil magulo pa ang isip nya. in-short, umuwi ako sa aming luhaan.

pumasok ang bagong taon 2005 pero ganon pa rin naman kami. parang wala lang nangyari. pero sabay pa rin kami umuuwi, kumakain paminsan minsan at nagkukwentuhan habang nagtatrabaho. kaya sa tingin ko ay hindi naman talaga ako binasted. siyempre pangit naman kung oo agad ang sagot nya, kaya naiintindihan ko siya kung magpakipot muna ng kaunti. ahohohoy! ang tibay!

pero sa isang relasyon, hindi mo mawawari at mapre-predict kung kailan ang moment na sasagutin ka na ng dinidigahan mo. laging biglaan. sa case ko, sumakay lang kami ng mrt sa ayala station. pagdating ng shaw, magkahawak na ang kamay namin hanggang makarating ng north avenue. naging kami na. wala nang usap usap dahil parang nakasinghot ng katol ang pakiramdam. ngiting adik.

at kahit magkalayo kami sa araw na ito, siya ang palagi kong nasa isip. tuwing nakikita ko siya o tinitignan ko ang pictures namin, naiisip kong crush ko pa rin sita tulad nung una kaming magkita. kaya nga paborito kong kantahin ang suntok sa buwan.

maganda kong asawa, alam kong madami akong shortcomings to you. babawi na lang ako sayo paguwi ko, and that's 3 and a half months from now. maglalaro pa rin tayo ng taguan-reyp. aylabyusomats. tsup.

nawala lang tamud

first time ko itong nagpasko at nagbagong taon sa labas ng pilipinas. kung noon lagi kong pinapanalangin na wag na matapos ang holidays para mahaba ang bakasyon, ngayon naman parang wala lang. business as usual pa rin kasi dito. may pasok kami ng mismong december 25 at january 1. kunsabagay mas okey na nga yon dahil sayang din ang double pay. wala rin naman magawa sa bahay buong araw kundi internet/tv-kain-jakol-tulog. repeat 3 times.

masyado akong naging immersed sa trabaho nitong nakaraang linggo kaya di ko namamalayang almost 1 week nang tapos ang holiday. 1 week na rin pala mula nong huli kong post.

patentiya na at wala lang po talaga ato tamud.

normal lang naman yata yon kapag puro kayod ako dito sa qatar samantalang ang mga kasabayan kong yuppies sa pilipinas eh halos isang linggong nagpalaki ng itlog. trigger happy sila, may oplan-walang-putok kami dito. may masking tape at pirma pa ang baril.

tuloy ang a.r.d.y.e.y.t.o.l.o.g.y. sa 2009, mabuhay!