pagmasdan mo ang kabataan

habang naghihintay ako ng 4pm para sa appointment ko sa aking agency sa manila, tumambay muna ko sa isang maliit na internet cafe sa tabi tabi para magpatay ng oras. sakto naman na merong isang bakanteng pwesto sa gilid at doon ako napaupo. napansin ko agad na halos puro kabataang nasa 6 to 10 years old ang laman ng cafe, na naglalaro ng online games. sa bawat isang batang nakapwesto sa pc, merong nakatayo sa likod na isa o dalawa para manood at magcoach.

bata#1: kunin mo yung magic sword! kunin mo yung magic sword nya!

bata#2: putangina mo marunong ka pa saking gago ka!

bata#3: (siya na ang naglalaro habang nag-uusap ang dalawa) putangina tirahin mo na 'to mamamatay ka na!!

hindi lang siguro ako nahilig sa online games kaya hindi ako maka-relate sa kanila. ewan ko ba, hindi ko makuha ang logic na mag-ubos ng pera at sangkaterbang oras para lang magpalakas ng characters, palakas ng palakas, pagkatapos? ano na? sinubukan ko ring magustuhan, naglaro ako minsan, pero nahilo lang ako at hindi ko talaga makuha ang logic.

kung wala ka naman talagang magawa sa buhay at may pera ka naman kahit maubos ang lahat ng oras mo at hindi ka magtrabaho (o pwede rin na naglalaro habang nagtatrabaho) ay okey lang siguro. pero naaawa ako sa mga kabataan ngayon na lulong sa ganyang klase ng laro. malamang na yung binibigay sa kanilang baon ng magulang nila na pambili sana ng pagkain eh napupunta lang sa mga computer shops na nagpapalaro ng mga bata, na kung minsan kahit school hours. at minsan pa, namamalimos o nagnanakaw pa makapaglaro lang.

alam kong hindi lang yan ang problema sa mga kabataang nalululong, dahil pati sa bahay, alam kong bitbit pa rin nila pagka-humaling sa kanilang bisyo. paano kaya kapag nasa kanya kanyang bahay na sila? may time pa kaya silang makipag-bonding sa mga magulang nila o sa mga kapatid nila? naiisip ko kasi, para silang mga batang nahulog sa bitag ni 'puma ley-ar', na nagrerebelde sa mga magulang at nagiging mga pasaway sa bahay.

swerte ko pala, naabutan ko pa ang panahon na walang libangan ang mga bata kundi ang maglaro sa labas ng bahay ng kung anu-ano (e.g. langit-lupa, taguan, tumbang preson, patintero, teks, trumpo, tansan, moro-moro etc.) at maghabulan na parang walang kapaguran.

* * *

binakunahan na ako kanina. bakuna para sa hepa-a, hepa-b, flu, tetano at typhoid. tinurukan ako ng karayom isa sa kanang balikat, dalawa sa kaliwang balikat at isa sa bibig.

nang una kong narinig na babakuhan ako sa bibig, ang gulat ko! saan ba ito itutusok? sa dila? sa ngala-ngala? sa pisngi? kung anu-anong pumapasok sa isip ko, yun pala, ipapatak lang ito sa bibig. sus! ang gurang ko na hindi ko pa alam! para lang pala itong patis na maasim, hehehe.

takot talaga ako sa karayom. kahit ilang beses na ko natuturukan, ninenerbyos ako ulit bawat tusok. kanina ang pinakamaraming tusok sa akin sa isang pagkakataon, tatlo. kaya medyo masakit ang kanan at kaliwang balikat ko ngayon.